Τα "αλάνια" και οι ρουφιάνοι

Βυθίζομαι δεν πνίγομαι
δεν ξέρω να υποκρίνομαι
αυτό που είμαι φαίνομαι
γι’ αυτό συχνά κ καίγομαι
δεν έμαθα να στέκομαι
δεν ξέρω πώς να φέρομαι
απ’τον βορά σας έρχομαι
κ στην κορφή κανέλα

ΚΟΥΝΙΑ ΜΠΕΛΑ
ΓΕΛΑ ΜΑΛΑΚΑ ΓΕΛΑ
μοίραζε ο θεός μυαλά
κ κράταγα ομπρέλα
βγήκα στα ανοιχτά
μα ήταν τρύπια η σαμπρέλα
βρέθηκα στα κυκλώματα που αλλάζουν όλο χρώματα
φαίνονται πολύ όμορφα
μα κρύβουν περιττώματα
για μόστρα έχουν στόματα
μπροστά βγάζουν αρώματα
σε ξεγελούν γιατί ρόλο παίζουν τα ονόματα
μα εγώ ο φτωχός δεν ήξερα τα έμαθα όλα ύστερα
είπα να πάω μακρύτερα τ’ όνειρο που πρωτύτερα
το ζωναν ράμφη μυτερά το στέλνανε βαθύτερα
δεν ήξεραν πως του έφτιαξα υδρόβια τα κύτταρα
γι’αυτό λοιπόν δεν πνίγετε
πνιγμένο όσοι το θέλετε
εσείς που ενδιαφέρεστε κ δεν το εκμετελευεστε
μια τζούρα του σας έδωσα για να χετε να χαίρεστε
από ουσία δεν ξέρετε
είστε μόνο του φαίνεσθε

Η αλήθεια είναι πικράθηκα από όλους κι όλα χάθηκα
μου κρύψανε τον ήλιο το αποτέλεσμα μαράθηκα
στο χώμα κοντοστάθηκα ανάσα πήρα βάλθηκα
πείσμωσα κι αποφάσισα στόματα να βουλώσω

ΠΟΣΟ ΑΚΟΜΑ ΑΝΗΣΥΧΟ ΜΟΥ ΑΛΑΝΙ
ΠΕΣ ΜΟΥ ΘΑ ΓΥΡΝΑΣ ΤΑ ΣΤΕΚΙΑ ΓΕΜΙΣΑΝ ΡΟΥΦΙΑΝΟΙ κ χάνοι
που ένα βρακί μονάχα φτάνει να τους κάνει να ξεχάσουνε όνομα κ λιμάνι
δεν παίζει παρεξήγηση μιλάω συγκεκριμένα
αυτοί που είναι το πιασαν τους χτύπησα στην φτέρνα

ΚΕΡΝΑ ΚΕΡΝΑ ΚΕΡΝΑ ΨΥΧΗ ΜΟΥ ΚΕΡΝΑ
εσύ όμορφα θα γερνάς για δεν αλλάζεις δέρμα
κι ακόμα δεν κατάντησες σαν άλλους άδεια στέρνα
ξέρνα όσες μπορείς δικαιολογίες
πείσε όλο τον κόσμο ότι είσαι νιος με ευαισθησίες
για πουλά λίγο μούρη για ν’ αρέσεις στις κυρίες
κ γλείψε όσα έφτυσες εγώ μετράω απουσίες